کرونا کی تمام می شود و زندگی به حالت عادی برخواهد گشت؟

جهان در حال خاموشی است. مکان هایی که تا چندی پیش سرشار از هیاهو و جنب و جوش زندگی بودند اکنون به شهر ارواح تبدیل شده اند و در آنها محدودیت های شدیدی بر زندگی افراد-از قرنطینه گرفته تا بسته شدن مدارس و ممنوعیت مسافرت و تجمعات-اعمال شده است. همه ی این موارد، یک پاسخ جهانی بی سابقه نسبت به یک بیماری هستند. اما این وضعیت چه زمانی پایان خواهد یافت و ما قادر خواهیم بود به زندگی طبیعی خود ادامه دهیم؟

نکته ای که وجود دارد این است که حتی اگر تعداد مبتلایان در سه ماه بعدی کاهش پیدا کند، نیز هنوز فاصله ی زیادی با پایان این وضعیت خواهیم داشت. پایان کامل طغیان کروناویروس ممکن است مدت ها (احتمالا سالها) طول بکشد. واضح است که رویه ی فعلی در اعمال محدودیت بر بخش های مختلف زندگی اجتماعی در طولانی مدت قابل تداوم نیست. آسیب اجتماعی و اقتصادی این اقدام می تواند فاجعه بار باشد.

آنچه که کشورها به آن نیاز دارند «استراتژی خروج» می باشد-راهی برای برداشتن محدودیت ها و برگشتن به حالت عادی. اما کروناویروس ناپدید نخواهد شد. اگر محدودیت هایی که مانع از گسترش ویروس می شوند برداشته شوند، تعداد مبتلایان به صورت اجتناب ناپذیری افزایش خواهد یافت.

فقط ما نیستیم، هیچ کشوری استراتژی خروج ندارد. این امر یک چالش علمی و اجتماعی است. سه راهکار اصلی برای خروج از این وضعیت وجود دارد:

• واکسیناسیون
• ایمن شدن تعداد کافی از مردم از طریق ابتلا به عفونت
• تغییر دائمی رفتار و اجتماع

هر یک از این راهکار ها باعث کاهش توانایی گسترش ویروس خواهد شد.

۱. واکسن کرونا

واکسن ها تا حداقل ۱۲ تا ۱۸ ماه آتی در دسترس نخواهند بود. یک واکسن باید بتواند باعث ایجاد ایمنی شود به نحوی که فرد در اثر تماس با ویروس بیمار نشود.

تعداد کافی از مردم (حدود ۶۰ درصد جمعیت) را ایمن کنید؛ ویروس نخواهد توانست باعث طغیان شود – مفهومی که بعنوان ایمنی گله ای شناخته می شود.

تحقیقات واکسن کرونا با سرعت بی سابقه ای در حال انجام است اما هیچ تضمینی وجود ندارد که واکسن های تولید شده موفقیت آمیز خواهند بود و خواهند توانست باعث ایمنی زایی در مقیاس جهانی شوند. در بهترین حالت و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، واکسن تا ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده در دسترس خواهد بود. این، زمان طولانی ای برای صبر کردن است آن هم زمانی که شاهد محدودیت های بی سابقه ی اجتماعی در شرایط صلح هستیم.

۲. پیدایش ایمنی طبیعی

پیدایش ایمنی طبیعی حداقل تا دو سال زمان خواهد برد. استراتژی کوتاه مدت این است که تعداد مبتلایان تا حد ممکن کاهش داده شود تا از ازدحام بیمارستان ها جلوگیری شود-چرا که با پر شدن ظرفیت تخت های بخش مراقبت های ویژه (ICU)، مرگ و میر افزایش می یابد. کاهش تعداد مبتلایان می تواند به برداشته شدن موقت برخی محدودیت ها کمک کند – تا وقتی که تعداد مبتلایان مجددا افزایش پیدا کرده و دوره ی دیگری از محدودیت ها اعمال شوند.

انجام این کار می تواند به صورت غیر ارادی منجر به پیدایش ایمنی گله ای شود چرا که افراد بیشتر و بیشتری به ویروس آلوده خواهند شد، اما دستیابی به این هدف سالها زمان می برد.در نهایت اگر این رویه برای بیش از ۲ سال ادامه پیدا کند، احتمالا تعداد کافی ای از افراد کشور به عفونت مبتلا خواهند شد و این موضوع درجاتی از حفاظت اجتماعی را به وجود خواهد آورد. اما یک سوال اساسی وجود دارد و آن این است که آیا این ایمنی تداوم پیدا خواهد کرد؟

کروناویروس های دیگر که باعث سرماخوردگی می شوند باعث بوجود آمدن پاسخ ایمنی بسیار ضعیفی می شوند به نحوی که افراد در طول عمر خود چندین مرتبه دچار سرماخوردگی می شوند.

متخصصین پیشنهادی برای درمان کرونا

۳. روش های جایگزین

هیچ پایان واضحی در کار نیست. سومین گزینه بوجود آوردن تغیرات دائمی در رفتارهای مان می باشد که به ما اجازه می دهد نرخ انتقال ویروس را پایین نگه داریم. این موضوع می تواند شامل حفظ برخی محدودیت های اعمال شده یا به کارگیری سختگیرانه ی تست و جداسازی بیماران در تلاش برای کنترل طغیان بیماری می باشد. تولید داروهایی که قادرند کووید-۱۹ را با موفقیت درمان کنند نیز می تواند به دیگر استراتژی ها کمک کند.

به محض پیدایش علائم می توان از این داروها استفاده کرد(چیزی که تحت عنوان «کنترل انتقال» شناخته می شود) تا از انتقال بیماری به دیگران ممانعت به عمل آید. همچنین می توان برای درمان بیماران بستری در بیمارستان نیز از این داروها استفاده کرد که این کار منجر به کاهش مرگ و میر ناشی از بیماری و نیز کاهش فشار وارد شده به بخش مراقبت های ویژه خواهد شد. این امر به کشور ها اجازه خواهد داد تا بتوانند قبل از قرنطینه ی مجدد، تعداد بیشتری از موارد ابتلا را تحمل کنند. افزایش تعداد تحت های ICU نیز با نتایج مشابهی همراه است.