کرمان سلامت: ساعت از ظهر گذشته بود و سایه درختان پارک شورا شاید هر عابری رو جذب خود میکرد.
تعداد آدمهای حاضر در پارک شاید به سی نفر نمی‌رسید، وقتی وارد پارک و چند قد به همان درختان نزدیک میشدی تازه می‌فهمیدی برای اکثریت آنها سایه بهانه است، آمده بودند که شیشه مصرف کنند.
اصلا برایم قابل تصور نبود! مصرف شیشه؟! آن هم در این پارک که پنجاه متر با شهرداری و پانصد متر با استانداری فاصله دارد!
ولی واقعیت همین بود، این زنان و مردان معتاد تا بیخ گوش مهمترین دستگاههای دولتی و نیمه دولتی پیش آمده بودند و شاید نوعی دهن کجی یا اعلام جنگ با متولیان امر بود.
چند دقیقه ای را در گوشه ای به تماشا بودم و متعجب که مگر میشود در زیر سایه ساختمان بزرگ شهرداری به این راحتی نشست و شیشه مصرف کرد؟! در آن چند دقیقه دیدم که ساقی موتوری بدون کمترین ترسی می آید و این مصرف کنندگان راحت از او جنس میگیرند؛ فقط چند نفری از آنها ظاهراً بدهکار بودند، با التماس و قول تسویه تا شب گرفتند.
شاید دیدن این صحنه در میدان مشتاق برایم اینقدر جالب نبود، چراکه سالها با آن کنار آمده ایم؛ ولی با این تحلیل که میدان ارگ را به واسطه کاری ارزنده(میدان غذا) از این معتادین گرفتند، آنها تا بیخ گوش شهرداری و استانداری رخنه کردند.
هرچند شهرداری تابلویی هم نصب کرده بود «قلیان سرآغاز آمدن اعتیاد، فکر نکنیم اعتیاد فقط برای دیگران است»!.
با مرور اینکه این نقطه از شهر که سالهای نه چندان دور محل زندگی چه بزرگانی بوده است؛ به خودم گفتم پارک شورا، از تو دیگر توقع نداشتیم.
