تنها مس است که می ماند

ورزشی تاریخ انتشار: 02/02/31 بدون نظر   799 بازدید

اندازه فونت    
تنها مس است که می ماند

سال ۷۶ بود، بسیاری از هواداران و بازیکنان فعلی مس کرمان حتی هنوز متولد نشده بودند؛ صندوق بازنشستگی مس تصمیم به باشگاه داری کرد.

کرمان سلامت/ محمد پورعسکری: شاید برای خودشان هم چنین آینده ای دور از ذهن بود که باشگاه آنها غرق در فوتبال شود، هزاران نفر بیایند و بروند، شادی های زیاد به روح این شهر تزریق کنند، در لیگ های کشور در قامت مدعی حاضر شوند، لذت جام باشگاه های آسیا را تجربه کنند، مربیان و بازیکنان مشهور داخلی و خارجی ردای مس را بپوشند و… .

آن ها در کنار این همه شادی طعم سقوط ۹۳ را چشیدند، ۸ سال تلاش کردند تا به میدان برتر برگردند، بالاخره آمدند اما زود رفتند.

شاید باور به این صعود نداشتند و خود را درگیر حواشی کردند، هر روز از باشگاه صدایی می آمد؛ صدای اختلاف، دشمنی، سنگ اندازی، سواستفاده سیاسی و ده ها صدای دیگر که هیچ کدام در مرام ورزش نبود.

دیگر تلاش برای پرورش فوتبالیست در رده ها به گوش نمی رسید، دیگر کسی از قهرمانی هندبال و درخشش بسکتبال و تکواندو و… چیزی نمی گفت.

ساختمان بلوار شاهد یه شعار داشت که : «من باشم و تو نباشی» .

بله؛ این تمام شعار برخی از حاضران در داخل و اطراف باشگاه بود که عاقبت آن باز خداحافظی با لیگ برتر شد.

بدون شک صعود و سقوط بخشی از ذات ورزش است و یقینا پایان آن نیست، چه بسیار تیم های فوتبالی بودند که نسل جدید، همان کسانی که در شب تلخ سقوط به همه فحش می دادند حتی نام آن ها را نشنیدند.

فارغ از آن ها امروز کمتر فوتبالی از پاس، پدیده، شاهین، گسترش، داماش، کلنی، چوکا ، شهباز و… یاد می کند؛ و حتی به خودش زحمت فکر کردند در مورد آن ها می دهد.

امروز کمتر هواداری به مربیان سابق مس، به بازیکنان مطرح آن توجهی دارد و یادی از آن ها می کند، چرا که این روی دیگر سکه ورزش است از دور که خارج شوید از ذهن پاک میشوید.

این ها را گفتیم که به اینجا برسیم، بزرگی مس به افراد گره نخورده، افراد به مس اعتباری نمی دهند بلکه این مس است که خیلی ها را صاحب نام و آوازه می کند.

پس باید دوباره شروع کرد، با نگاهی جدید، با فکری نو؛ اگر می خواهیم باشگاه شهرمان مثل صدها باشگاه تاریخ این کشور به فراموشی و انحلال نرسد باید دوباره برخیزیم.

امروز باشگاه مس نیاز به آه و افسوس ندارد، نیاز به محکوم کردن هیچ شخصی در هیچ جایگاهی ندارد؛ نیاز به همدلی دارد.

قانون نانوشته ای در فوتبال ایران است که اگر تیمی به رده پایین تر سقوط کند سال ها طول می کشد که دوباره برگردد، امروز با همدلی بیاییم این قانون رو بشکنیم و خیلی زود دوباره لیگ برتری شویم.

برای همه همدل شویم، برای همشهریان، برای راننده تاکسی، برای مغازه دار، برای فعالین فرهنگی، برای هتل های شهر، برای رستوران داران، برای جوانانی که تنها دلخوشی و تفریحشان رفتن به ورزشگاه است، برای همه و همه… اگر مس به لیگ برتر برگردد به نفع این شهر است.

مطالب مرتبط
رفتن به ابتدای صفحه